ابزارهای معلمان برای اندازه گیری دانش آموزان

معلمان از ابزارهای مختلفی برای اندازه گیری این­که دانش آموزانشان یک مفهوم یا موضوع را یاد گرفته اند، استفاده می کنند، مانند آزمون های دوره­ای، آزمون های استاندارد، ارائه شفاهی و ارائه مطالب در قالب کنفرانس. اما استفاده صحیح از این نوع ارزشیابی ها تا حدی متکی به تدریس موضوعی است که در محیط مدرسه توسط معلم تدریس می شود!

هنگامی که فرزندتان را در خانه آموزش می دهید، ممکن است از خود بپرسید "چگونه بفهمم فرزندم چیزی یاد می گیرد؟" این یکی از رایج ترین سوالاتی است که والدین می پرسند زیرا سبک یادگیری بسیار متفاوت از مدرسه است.

این بدان معنا نیست که شما اصلاً نمی توانید میزان یادگیری فرزندتان را در طول آموزش خانگی اندازه گیری کنید، بلکه باید راه های خلاقانه ای برای ارزیابی پیشرفت او پیدا کنید. اگر نگران داشتن یک معیار قابل اندازه‌گیری یادگیری فرزند و نوجوانتان (و به طور پیش‌فرض، چیزهایی که هنوز نمی‌داند) دارید، در اینجا چند ایده برای کشف آن وجود دارد.

 

در ظاهر، می‌توانید یک مسابقه املای غافلگیرکننده برای فرزندتان ایجاد کنید یا از او بخواهید جلوی اتاق نشیمن شما بایستد و آخرین درس  خود را ارائه دهد. اما اینها تنها راه‌هایی برای درک آنچه فرزند شما آموخته نیستند،  و در بیشتر موارد، زمانی که اطلاعات در کلاس درس داده شده باشد، این نوع ارزیابی‌ها بهتر عمل می‌کنند.

ممکن است بیهوده به نظر برسد که فرزندتان گزارشی از کتاب فصلی را که خوانده بود، تهیه کند، زمانی که سه هفته از تمام جزئیات درس  گذشته است. شما می دانید که آنها مطالب را می دانند، بنابراین ممکن است نیازی به "آزمایش" آنها نباشد.

 

بسیاری از والدین در خانه بر این موضوع تاکید می کنند که آیا فرزندشان به اندازه کافی یاد می گیرد یا خیر، اما "به اندازه کافی" واقعاً به چه معناست و تعریف ما از کجا آمده است؟

بسیاری از چیزهایی که بچه ها در هر سطح می آموزند بر اساس برنامه درسی پذیرفته شده مدرسه یا موادی است که آزمون های استاندارد پوشش می دهند، به این معنی که عوامل خارجی هم محتوا و هم سرعت یادگیری در مدارس را هدایت می کنند.

فرزند شما، هنگام یادگیری در خانه، نیازی به پیروی از یک مسیر مشخص ندارد. شما می توانید از هر جایی که آنها از نظر رشدی هستند شروع کنید و از آنجا به سمت بالا حرکت کنید و کارها را تا حد لازم سریع یا آهسته انجام دهید. به این ترتیب شما می توانید کمتر روی میزان یادگیری فرزندتان از نظر کمی تمرکز کنید و بیشتر روی میزان یادگیری آن مطالب تمرکز کنید.

برای مثال، فرض کنید قصد دارید تمام طبقه بندی های موجود در قلمرو حیوانات را در طول پنج هفته پوشش دهید، اما متوجه می شوید که عقب افتاده اید. شما سه هفته را روی پرندگان گذراندید، نه یک هفته، زیرا فرزندتان آماده نبود که به سمت خزندگان برود: آنها می خواستند یک خانه پرنده بسازند، در طبیعت گردی به دنبال پرندگان بگردند، از یک پرنده محلی بازدید کنند و یک مستند درباره پرندگان بیشتر تماشا کنند و این کار را بیش از یک بار انجام دهید.

آیا در این سناریو "شکست" خوردید؟ نه! به جای اینکه فکر کنید فرزندتان به دلیل منحرف شدن، کمتر آموخته است، عمق یادگیری او را در اینجا در نظر بگیرید –این معیار بهتری برای ارزیابی پیشرفت او نسبت به مقدار کارهایی است که در یک بازه زمانی خاص انجام داده است.

 

آماده‌اید ببینید فرزندتان چقدر خوب چیزهایی را که به او یاد می‌دهید یاد می‌گیرد؟ در اینجا ایده هایی برای اندازه گیری پیشرفت آنها وجود دارد:

 

بهتر است از آنها بخواهید با شما صحبت کنند! شاید در وقت شام با سایر اعضای خانواده بتوانید از فرزندتان بپرسید که در مدرسه چه آموخته است.

می توانید از آنها بخواهید که فقط یک چیز را به اشتراک بگذارند، اما آن یک چیز احتمالاً به یک مکالمه بزرگتر تبدیل می شود. از فرزندتان بخواهید آنچه را که یاد گرفته است برای کسی غیر از شخصی که به او آموزش داده است توضیح دهد. این راه خوبی برای فهمیدن این است که  آیا اطلاعات را فقط حفظ کرده است یا این که یادگرفته است.

 

این  موضوع که شما واقعاً چیزی را نمی دانید مگر اینکه بتوانید آن را به شخص دیگری آموزش دهید، ظاهرا درست است.: قرار دادن فرزندتان در نقش معلم، به جای دانش آموز، می تواند به شما کمک کند تا آنچه را که آموخته است ارزیابی کنید.

از یک کودک بزرگتر بخواهید که خواهر یا برادر کوچکتر را در مورد جمع و تفریق راهنمایی کند یا یک کتاب تصویری را با هم بخوانید تا خواهر یا برادر بزرگتر بتواند به کوچکتر کمک کند تا کلماتی را که نمی­داند بیان کند.

 

به جای اختصاص تست ها، آزمون ها و گزارش ها، می توانید پروژه هایی را به فرزندتان ­ارائه دهید. یک دستور پخت غذا به آنها بدهید و از آن­ها بخواهید تا با ضرب مقدار مواد (که برخی از آنها می توانند کسری باشند!) آن را سه برابر کنند. از آنها بخواهید یک ماشین ساده برای انجام برخی کارهای ضروری خانگی طراحی کنند.

 

علاوه بر این، می‌توانید به آنها بگویید که در حال برنامه‌ریزی یک سفر جاده‌ای هستید و باید مسیری را ترسیم کنید که شما را در مدت زمان مشخصی به آنجا برساند و هر 100 کیلومتر برای توقف برنامه‌ریزی کنید. این رویکرد به شما امکان می دهد هم آن­چه را که آن­ها یاد گرفته اند و هم این­که چگونه می توانند دانش خود را به کار گیرند، ببینید.

 

بسیاری از ما در مقابل گروهی از هم­سالان خود ایستاده‌ایم و می‌لرزیم در حالی که قرار است  یک سخنرانی به ارزش 5  نمره انجام دهیم. و در حالی که یادگیری مهارت های سخنرانی و گزارش در جمع ارزشمند است، تنها راه یادگیری چنین مهارتی این نیست که از طریق ارائه در کلاس این نوع از مهارت­ها یادگرفته شود.

به یاد داشته باشید که دنیایی خارج از خانه شما وجود دارد و اینترنت به فرزند شما اجازه می دهد اطلاعات را به طرق مختلف به مخاطبان بیشتری ارائه دهد.

فرزند شما می‌تواند یک ویدیوی مناسب برای بچه‌ها ضبط کند و آن را در یک شبکه اجتماعی معتبر و امن که می­شناسید پست کند، یک ویدیوی کوتاه اما آموزنده بسازد، یا حتی یک ارائه در موضوعی مناسب برای نشان دادن خانواده و دوستان بسازد.

به‌عنوان والدین، باید ایمنی فرزندتان را در فضای آنلاین در نظر بگیرید و تعیین کنید محتوای ویدیوی او تا چه حد عمومی باشد. ممکن است بخواهید ویدیوی YouTubeخود را خصوصی نگه دارید و فقط پیوند را با مخاطبین مورد اعتماد به اشتراک بگذارید، یا از فرزندتان بخواهید یک ویدیو بدون آپلود واقعی آن در پلتفرمی مشخص ایجاد کند.

 

با ذهنیت ارزیابی کیفیت در مقابل کمیت، در دام این فکر نیافتید که فرزندتان در آموزش  خانگی چون  فقط به 60 درصد سوالات ریاضی خود به درستی پاسخ داده اند خوب عمل نمی کند، بلکه باید زمینه یادگیری آنها را در نظر بگیرید.

اگر آخرین باری که آنها را ارزیابی کردید فقط 40 درصد را درست پاسخ دادند، پیشرفت کردند و این یک معیار مهم است. (اگر آنها به طور مداوم در طی یک دوره زمانی 60 درصد به درستی پاسخ می دهند، پس باید دلیل آن را بررسی کنید و در این مورد از مشاور یا معلم راهنمایی بگیرید.

 

بسیاری از خانواده‌ها ترجیح می‌دهند به جای حفظ کردن اطلاعات، به کودکان خود بیاموزند که چگونه اطلاعات را بیابند و از آن استفاده کنند، و روی هنر یادگیری نحوه استفاده از فرهنگ لغت‌ها، دایره‌المعارف‌ها و منابع دیجیتالی مورد اعتماد تمرکز می‌کنند.

 

با استفاده از این رویکرد، ممکن است بخواهید آزمون‌های کتاب باز را انجام دهید، که در آن توانایی فرزندتان برای یافتن و تفسیر اطلاعات مورد نیازش بر حفظ کردن به صورت معمول اولویت دارد.

با این حال، حفظ کردن یک ابزار مفید است! به خاطر سپردن برخی موارد دانشی مانند ورزش دادن به  ماهیچه­ها است که از راه های دیگر مغز فرزند شما را قوی تر می کند.

به علاوه، برخی از اطلاعات را  - مانند جدول­ضرب یا جدول تناوبی - باید به خاطر بسپارند تا راه را برای کارهای پیچیده‌تر هموار کنند.

اما بین حفظ مفید و حفظ به عنوان میانبر برای درک واقعی تفاوت وجود دارد. (چند نفر از ما برای تست های لحظه آخری انباشته شده ایم و حقایق را به اندازه کافی حفظ کرده ایم تا قبل از فراموش کردن سریع همه چیز، نمره خوبی بگیریم؟)

اطمینان حاصل کنید که چیزهایی که از فرزندتان می‌خواهید حفظ کند، زمانی که فرزندتان در سطوح کلاس پیش می‌رود، مفید خواهد بود.

 

بچه­ها وقتی پاسخ چیزی را نمی دانند چگونه پاسخ می دهند؟ آیا آنها می دانند کجا باید جستجو کنند، یا چگونه کمک بخواهند؟ آیا آنها مشتاق هستند تا در مورد موضوعات مورد علاقه خود اطلاعات بیشتری کسب کنند؟ آیا آنها دائماً در مورد دلفین ها یا مسائل ریاضی یا قوانین  از شما سؤال می پرسند؟

کودکی که فعالانه درگیر آموزش خود است - که به دنبال اطلاعات است و می خواهد شکاف های دانش خود را پر کند - کودکی است که یاد می گیرد به عمل ساده یادگیری عشق بورزد. این کودکی است که با موفقیت در خانه درس می خواند!

 

به‌عنوان یک والد، احتمالاً درگیر جزئیات فرآیند یادگیری فرزندتان هستید، اما این ممکن است به این معنا باشد که شما ناخواسته خود را بیشتر از آنچه که باید در آموزش او وارد می‌کنید.

برای همه دانش‌آموزان خوب است که هر از گاهی با چالش‌هایی دست و پنجه نرم کنند، خواه پیدا کردن معنای یک کلمه پیچیده یا خواندن کتابی بالاتر از سطح معمولشان باشد.

اطمینان حاصل کنید که گاهی اوقات به جای این­که وارد شوید، به عقب برگردید و به کودک خود فرصت دهید تا چالش های یادگیری را خودش حل کند. اگر نتوانند، ممکن است بیش از حد به شما متکی باشند - و شما نکاتی را در مورد تسلط آنها بر مطالبی که آنها مطالعه می­کنند یاد خواهید گرفت.

 

معمولا بدون  این­که ببینید فرزندتان چه­قدر پیشرفت کرده است دشوار است، بنابراین سعی کنید یک نمونه کار را نگه دارید تا هر از گاهی به گذشته نگاه کنید.

در طول سال، پروژه‌های قابل توجه، کارهای هنری،تکالیف و همچنین برنامه‌های درسی را بگنجانید تا ردیابی میزان یادگیری فرزندتان آسان شود. احتمالاً این پیشرفت بیش­تر از آن­چه فکر می کنید خواهد بود!